بررسی قدرت پیش‌بینی کیفیت تدریس معلم و جو کلاس برای یادگیری ریاضی با واسطه‌گری باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خود‌نظم‌دهی در دانش‌آموزان کلاس پنجم ابتدایی

هدف پژوهش حاضر بررسیقدرت پیش‌بینی‌کنندگی کیفیت تدریس معلم و عوامل جو کلاسی براییادگیری ریاضی با واسطه‌گری باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خودنظم‌دهیدانش‌آموزان می‌باشد. از این‌رو بر اساس مدل کریمرز و ریزایت (1994)، مدلی سلسلهمراتبی ارائه گردید. نمونه‌ی پژوهش شامل 100 دانش‌آموز کلاس پنجم ابتدایی شهر شیراز بود که به شیوه‌ی خوشه‌ای تصادفیمرحله‌ایبرگزیده شده بودند. متغیرهای پژوهش با ابزارهای مقیاس کیفیت تدریس (کریاکیدز، کمپلو گازانیر ،2000)، پرسشنامه‌ی تعامل معلم و دانش‌آموزان (وبلز، کریتون، لوی و هوی مایزر، 1993) و بعدانتظارات از مقیاس اندازه‌ی فرهنگ و جو مدرسه (بولاچ، 2001)، پرسشنامه‌ی راهبردهای انگیزشی براییادگیری (پینتریچ و دیگروت، 1990) و نمره‌ی ریاضی آزمون هماهنگ پیشرفت تحصیلی ناحیه‌ی1 آموزش و پرورش شهر شیراز سال 86-85 اندازه‌گیریشدند، روایی و پایایی ابزارهای مورد نظر احراز گردید. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیونچند متغیری، نقش میانجی‌گری باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خودنظم‌دهی رانشان داد؛ به‌طوری‌که رفتار معلم از کیفیت تدریس معلم، رفتار کمک‌کننده/دوستانه، سرزنش‌کنندگی و سختگیرانه معلم و انتظارات معلم به واسطه‌گریباورهای انگیزشی اضطراب و ارزشگذاری درونی و نیز راهبردهای خودنظم داده شده دانش‌آموزانبه پیش‌بینی معنی‌دار یادگیری ریاضی پرداختند. به‌طور کلینتایج این پژوهش بر تأثیر بیش‌تر رفتار معلم نسبت به شیوه‌یتدریس، بر عملکرد ریاضی دانش‌آموزان تأکید دارد